Δεν γνωρίζω το λόγο, και τι είναι αυτό που με κάνει να επιθυμώ να πηγαίνω αραιά και που, “to the otherside”. Ίσως, επειδή, είναι το χωριό της μαμάς μου εκεί. Ίσως επίσης, θέλω να βλέπω τα μέρη όλης της Κύπρου και όχι μόνο της μισής…
Και κει στο οδόφραγμα μόλις φθάσαμε, πληρώσαμε για την ασφάλεια του αυτοκινήτου, σε έναν κύριο, ο οποίος με το που είδε την ταυτότητα μου, (με  μακρυά πλεξούδα και μαύρο μαλλί) μου λέει “είσαι δαακάλα;” Και αφού του ειπα οτι ειμαι δημόσιος υπάλληλος, και που δουλεύω, μου λέει, “μπορείς να μαντέψεις ποια είναι η βασική δουλειά μου ;” Του λέω “χμμ…όχι”. “Είμαι ζωγράφος!”, μου απάντησε. Δίπλα μου, ο παπάς μου, να του λέει πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη, “she is too!” Και αφού χαρήκαμε που ζωγραφίζαμε και οι δυο, μα πιο πολύ εγώ, γιατί από οτι μου εξήγησε ο κ. Ilkay, κάνει επαγγελματικές εκθέσεις με πίνακες και στη Λευκωσία. Και μου δωσε το facebook αccount του για να γίνουμε φίλοι. Επληκτικοί οι πίνακες του. Λίγο τεχνική από Πικάσο μου θύμισε, και λίγο από αφηρημένη τέχνη. Μας ενημέρωσε επίσης, ότι από αύριο, θα διπλασιαστεί σχεδόν η τιμή της πληρωμής για ασφάλεια αυτοκινήτου διάρκειας 1 χρόνου. Τώρα το γιατί, δεν γνωρίζω. Ούτε και κείνος γνώριζε..

Τελοσπάντων… Φθάσαμε και στο χωριό. Ήθελα να κολυμπήσω. Μόνο που φύσαγε ο αγέρας, και είχε πολλά άγρια κύματα. Κρίμα…Την άλλη φορά όμως σίγουρα, ένα κολύμπι επιβάλλεται και κει. Βγάλαμε φωτό και από την περιοχή “Καστρούλι”, εκεί κοντά  στη θάλασσα. Λίγο έξω απο το χωριό ένα εκκλησάκι, επί βυζαντινής ίσως, περιόδου, σε ένα μαύρο χάλι…Δεν είμαι αρχαιολόγος για να γνωρίζω, αν ανήκει ή όχι στον κατάλογο των αρχαιολογικών μνημείων, αλλά είναι κρίμα να μην επιδιορθωθεί και αυτό. Θα έπρεπε όλα, να επιδιορθώνονται και να διορθώνονται ε…;