1η Ιουλίου λοιπόν..

Εδώ και μέρες, έλεγα να πάω για κολύμπι, στο χωριό Βοκολίδα. Μόνο που φτάνοντας, γινόταν ο χαμός, στην παραλία. Ούτε χώρο για να παρκάρω δεν βρήκα. Και έτσι συνεχίστηκε, η διαδρομή για ακόμα ένα σαραντάλεπτο. Ήξερα και τη δεύτερη επιλογή τοποθεσίας. Το χαμηλό όριο ταχύτητας όμως και τα συνεχόμενα ραντάρ δεν σε αφήνουν, να πατήσεις το γκάζι. Και ευτυχώς δηλαδή εκεί προνόησαν. Υπομονετικά, οδηγάς, χωρίς να σε προσπερνάει κανένας άλλος στο δρόμο και έτσι θα έπρεπε να γίνεται και δω, προς αποφυγή δυστυχημάτων, αλλά στο σεβασμό των νομοθεσιών μας, είμαστε πρώτοι ε..; Τα μπάνια ακόμα πιο όμορφα, στον Άγιο Φίλων, Ριζοκαρπάσου. Η παραλία ατελείωτη, σαν θησαυρός, ανεξερεύνητος ακόμα, για μένα. Μου κανε εντύπωση, το πόσο λίγο κόσμο είχε, και νόμιζες πως η παραλία ήταν ολόδική σου. Ένας μικρός παράδεισος ακόμα περιμένει…