Ίσως θα έπρεπε ο τίτλος, να είναι αρνητικός αντί για θετικός. Υπάρχουμε, όμως και μεις, που ακόμα ελπίζουμε, εξου και πιανόμαστε απο το φως που αμυδρά αχνοφαίνεται στο τέρμα του τούνελ. Διότι αν όλα, αργά ή γρήγορα, έχουν το τέρμα τους, είτε φωτεινό είτε σκοτεινό, προτιμούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο φως, παρά στο σκότος. Ανήκουμε σε εκείνους της μεταπολεμικής γενιάς, που συντηρούν τη βαθύτερη ελπίδα ότι κάτι θετικό θα γίνει.

 

Εντούτοις, επειδή άλλο η ελπίδα και άλλο ο ρεαλισμός, διαπιστώνουμε πλέον ωμά πως, η γενιά μας κινδυνεύει να μη ζήσει να προλάβει να δει τη λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Και η συνέχεια, όσο και εάν δεν το επιθυμούμε μάλλον θα εχει αρνητικό πρόσημο. Δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, θα κυριαρχήσει το σκότος. . . Με τον αργό ρυθμό των ατέρμονων διαπραγματεύσεων και την ιδιαιτερότητα των φετινών εκλογών στα κατεχόμενα, τα οσα φαίνεται να συντελούνται με το Βαρώσι, μοιάζουν να αποτελούν φυσιολογική αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων.

 

Γιατί, πλέον εδώ που φτάσαμε, με τις πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα του ανοίγματος των Βαρωσιων οι όποιες ελπίδες και η όποια αισιοδοξία, καταπνίγονται. Η τουρκική συνέπεια στην επεκτατικότητα, επιβεβαιώνει και παγιώνεται. Συνεπώς, η τουρκική πρόθεση για το Βαρώσι, πρεπει να μας προκαλεί φόβο. Τι κι αν ειναι εκτός των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών; Αποδεδειγμένα πια, τέτοια ψηφίσματα ειναι ανευ ουσίας και αντικρύσματος.

 

Όσο πλησιάζουν, οι «εκλογές» της 26ης Απριλίου 2020, στην τουρκοκυπριακή πλευρά, θα πρέπει να μας προβλημάτισει σοβαρά, το ποιον θα έχουμε πλέον απέναντι μας, στο τραπέζι των επικείμενων διαπραγματεύσεων. Θα έχουμε, ίσως, ένα αντιπρόσωπο του Ερντογαν που θα ακολουθεί όλες ανεξαίρετα τις τουρκικές οδηγίες, είτε ένα αντιπρόσωπο που θα πιστεύει σε ΔΔΟ και ταυτόχρονα θα κρατάει τις ισορροπίες με την Άγκυρα, ή θα έχουμε κάποιο, που θα εναντιώνεται στα καπρίτσια του Ερντογαν και ταυτόχρονα, θα επιθυμεί με πολιτική σοβαρότητα, τη λύση ΔΔΟ, και την ειρήνη εντός του πλαισίου του ΓΓ;  Όσα προεκλογικά παιχνίδια και αν παίζονται αυτό το διαστημα και κυρίως με την πρόφαση για τυχόν άνοιγμα του Βαρωσιου από Τούρκους αξιωματουχους, η αλήθεια είναι πως τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα και περίπλοκα για τους Τουρκοκύπριους ψηφοφόρους. Διότι, έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα πιόνι του Ερντογαν, σε ένα ουδέτερο, αν θέλετε, υποψήφιο και ένα θαρραλέο Ακκιντζι, ο οποίος δηλώνει ξεκάθαρα την αντίδραση του απέναντι στον Ερντογαν. Τουλαχιστον έστω και αργά, παρότι ενόψει και των εκλογών, αποτελεί θαραλλέα θέση η άποψη του Ακκιντζι πως το Βαρώσι πρέπει να επιστρέψει υπό την αιγίδα των ΗΕ πίσω στους νόμιμους ιδιοκτήτες του Βαρωσιου με βάση τα ψηφίσματα των ΗΕ.

 

Και αν τελικά αποδειχθεί μέσω εκλογής του Ακκιντζι, πως οι Τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι, δεν επιθυμούν πλέον τη σχέση μητέρας – παιδιού, μεταξύ Τουρκίας και Τουρκοκύπριων, τότε η ψήφος τους, θα είναι άκρως καθοριστική και για το κυπριακό πρόβλημα.