Λένε πως κάποια κυκλαμινα, ανθίζουν την Άνοιξη και κάποια άλλα, το Φθινόπωρο. Και όμως αυτό το μικρούλικο κυκλάμινο, (στην επισυναπτομενη φωτογραφία) , άνθισε λιγες εβδομάδες προηγουμενως και συγκεκριμένα, την ημέρα των γενεθλειων μου. Ξαφνικά και χειμωνιάτικα. .

Βλέπωντας το, με γέμισε χαρά. Όχι γιατί δεν έχω ξαναδεί αυτό το όμορφο λουλούδι, αλλά γιατί άνθισε ακριβώς, εκεί που δεν το περίμενα, στη δική μου μοναδική ημέρα. Ωσάν και μου κανε η φύση, ένα αγνό δωράκι. Όμορφο δεν είναι;

Είναι εκπληκτική η σύνδεση του ανθρώπου με τη φύση. Γιατί μονάχα μέσα από την ιδιαιτεροτητα που σου προσφέρει η φύση, ο νους μπορεί και ησυχάζει. Χωρίς πολλά πολλά. Με απλά τοπία. Γνήσια τοπία. Και ανθισμένα..

Δεν με επηρέασε τόσο πολύ η καραντίνα (και τα περιοριστικά μέτρα που μας επιβλήθηκαν) σε γενικές γραμμές, όσον αφορά την σχέση μου, με την φύση. Πάντα την αναζητούσα, από μικρό παιδί και έψαχνα εκείνα τα μυστικά μονοπάτια που πολλοί άνθρωποι ίσως και να μην γνωριζουν. Η παιδική μου ηλικία, ήταν γεμάτες από εκδρομές με τον μπαμπά και την μαμά, οι οποίες διατηρήθηκαν μέχρι και σήμερα. Ευτυχώς, αυτή η αγάπη δεν χάθηκε..

Να την αγαπάτε λοιπόν, τη φύση και να την επισκέπτεστε με κάθε ευκαιρία . . 🌹🌲🌱☘️🏵️