Αν είχαμε ένα τηλεχειριστήριο, θα ήταν όλα πολύ πιο απλά. Με τα κουμπάκια, φεριπειν, να λειτουργούν, οι καταστάσεις στην καθημερινότητα μας, όπως ακριβώς, επιθυμούμε.

Γίνεται;

Δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Ίσως ναι, ίσως και όχι.

Όπως, είπε, κάποτε, ένας φιλόσοφος, πως ένα γνωρίζει, ότι δεν γνωρίζει τίποτα. .

Γιατί κανένας, δεν μπορεί να γνωρίζει, σωστά και αντικειμενικά. Δυστυχώς, το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι νομίζουν ότι γνωρίζουν ή ακόμα χειρότερα, κάνουν πως τα ξέρουν όλα, δημιουργούν, ηθελημένα, η μη, μια νότα, παράφωνη και τραγική, στην καθημερινότητα των συνανθρώπων τους, ή ακόμα και των ίδιων.

Ερχόμαστε, σε αυτό τον κόσμο, για να ζήσουμε κάποια χρόνια. Το πόσα ακριβώς χρόνια, κανένας, δεν το ξέρει. Τυχεροί όσοι ζουν, με την καλή υγεία τους, μέχρι τα εκατό χρόνια. Τυχεροί επίσης, όσοι ζουν, με βάση τον δικό τους τρόπο, χωρίς να επηρεάζονται αρνητικά, από τις όποιες άσχημες συγκυρίες. Από την άλλη, είναι άτυχοι, όσοι επιλέγουν, να ζουν μέσα στη δυστυχία. .

– Σοβαρά τώρα, τι καταλαβαίνεις, που δεν χτυπάς απλά, την πόρτα;

– Μα δεν μπορώ. .

– Ή το αφήνεις να ξεχαστεί και κυρίως εσύ, να το ξεχάσεις, ή χτυπάς απλά την πόρτα, και το λύνεις επί τόπου. Δύο, οι επιλογές. Εσύ διαλέγεις.

– Εισαι δυνατή.

– Ίσως.

– Τι θα έκανες εσύ αν ήσουν στην θέση μου ;

– Θα επέλεγα, να έχω την ηρεμία μου.

– Δηλαδη;

– Χτύπα απλά, την πόρτα και θα το μάθεις. .