Οσο μεγαλώνουμε, μοιραία, καθοδηγομαστε, από τις ευχές που καναμε ως παιδιά. Έστω και αν οι ευχές, έμοιαζαν αστείες, εντούτοις, τρυπώνουν, μέσα στο υποσυνείδητο μας και παραμένουν μέχρι και μετά την ενηλικίωση μας.

Δεν γνωρίζω αν όλοι ευχόμαστε, οτιδήποτε άλλο, όταν έχουμε ήδη μια στέγη και μια δουλειά. Προσωπικά, η μόνη μου ευχή ειναι το να υπάρχω τόσο εγώ, όσο και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι που έχω στη ζωή μου, με το να είμαστε μαζί, όσα περισσότερα χρόνια γίνεται και με όσες πιο όμορφες αναμνήσεις, μπορούμε να εχουμε. Στο κάτω κάτω, είναι αυτες που μας χαροποιούν και αυτές που μένουν στο μυαλό μας, όταν πια γεράσουμε.

Εν ολίγοις, στη ζωή ενός ανθρώπου, δεν είναι τόσο απαραίτητα τα υπερβολικά υλικά αγαθά, αλλά σίγουρα, το χρήμα, είναι απαραίτητο. Διότι, πως αλλιώς να ζήσουμε με τις βασικές ανάγκες μας, όπως είναι το φαγητό, η συνεχής συντήρηση ενός σπιτιού και η πληρωμή των λογαριασμών, εάν δεν έχουμε το μηνιάτικο μας ;

Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Γιατί θέλουμε να έχουμε κάποια πράγματα, εάν δεν μας είναι απαραίτητα; Και τι σημαίνει το απαραίτητο;

Για κάποιους, ως απαραίτητο, εκτός από το χρήμα, θεωρείται, το να αποκτήσουν ξανά, λίγη χαρά απο την παιδική τους ηλικία, και από τους φίλους, που δεν είχαν πάντα μαζί τους, για τους δικούς τους λόγους. Για κάποιους άλλους, που ήδη χόρτασαν από μια όμορφη, αγνή και αθώα παιδική ηλικία, με κέφι και χαρά, μαζί με τους φίλους τους, δεν έχουν, την ανάγκη να αποκτήσουν ξανά, το οτιδήποτε. Είναι όμως εν μέρει, αλήθεια, πως ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον και δίχως την σημασία και την επικοινωνία, με άλλους τριγύρω του, μπορεί να πάθει μέχρι και μαρασμό. Αναλόγως φυσικά και της εσωτερικής δύναμης, που κουβαλάει μέσα του. .

Μάζεψα λίγα βοτανα, σήμερα, όπως, θυμάρι, λεβάντα, φασκόμηλο και δεντρολίβανο,από την μικρή αυλή, για να τα αποξηρανω, ούτως ώστε να φτιάχνω το πρωινό μου τσάι, έστω και παγωμένο, ειδικά τώρα τους καλοκαιρινούς μήνες. Και μιας και λέμε για το απαραίτητο, το τσάι, για μένα, είναι πια, μια απαραίτητη καθημερινή συνήθεια. Δυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μέχρι τέσσερα φλυτζάνια την ημέρα, καλά είναι, για την υγεία μας.

Πίνωντας ξανά, το τσάι μου, άρχισαν, οι στοχασμοί. .

Τι όμορφο θα ήταν, αν είχα μια μεγάλη αυλή και ένα δεύτερο μικρό σπιτάκι, σε ένα χωριό, επάνω στο βουνό, με λίγη ώρα, απόσταση από το σπίτι μου ;

Θα φυτευα, εκεί πέρα, λίγες μανταρινιες, ντοματες και όλων των ειδών τα βότανα!

Απαραίτητο;

Ίσως ναι, ίσως και όχι.

Εφικτό;

Ναι!

Και κάπως έτσι, βάζω, τον πιο πάνω στοχασμο μου, σε ένα κουτάκι της λογικής, μέσα στο μυαλό μου, ούτως ώστε να μην κρατάω τα πράγματα που δεν μου είναι απαραίτητα, για να μείνω με τα απαραίτητα. .