Σε νεαρή ηλικία, τα κιλά μας, είναι συνήθως, λίγα. Κάποτε, μπορούν να ειναι πολύ πιο κάτω από το κανονικό βάρος που λένε, πως πρέπει να έχουμε.

Βλέπωντας τις παλαιότερες φωτογραφίες, στην ηλικία των 20 και κάτι ετών, φρίκαρα. .

47 κιλά. .

Το ιδανικό βάρος, για την συγκεκριμένη ηλικία, θα πρεπε να άγγιζε έστω τα 52 κιλά.

Επί καιρού ανεμελιάς, παρέα με δύο γαλανά μάτια και με τεσσερα μπλε μάτια, δύο Σιάμ γατων, το κυριότερο άγχος, ήταν οι σπουδές.

Είχα, πολύ συχνά, το ωραιότερο φαγητό μπροστά μου και γω κοίταζα το πιάτο, μην μπορώντας να ενθουσιαστω. Έμενα, ως συνήθως, με άδειο το στομάχι. Ήταν μια σιωπηρή επανάσταση, προς τον ίδιο τον εαυτό ή μηπως κάτι άλλο βαθύτερο;

Μήπως η νευρική ανορεξία, να πήγαζε από ένα άγχος για το τι θα έκανα, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών; Εύκολο είναι, όταν υπάρχει ήδη, η απάντηση στα 20 μας χρόνια. Δύσκολο, όταν δεν γνωρίζεις την απάντηση. .

Σήμερα, μετά από δύο δεκαετίες, το μόνο μου “παράπονο” , σε ότι αφορά το βάρος, είναι τα παραπανίσια κιλά μου. .

Από τα 47 κιλά, πήγαμε, χωρίς να το πάρουμε καν χαμπάρι, στα 61 κιλά .

Μεγαλώνουμε;

Είναι μήπως η αλλαγή του μεταβολισμού, όταν πια πατήσεις τα 40 έτη ;

Ώρα 6 το χάραμα στην παραλία.

Με zumba.

Ομολογώ, πως δεν περίμενα, ότι θα μου άρεσε αυτό το άθλημα.