Άλλοι φωνάζουν για την ασφάλεια τους, και τον εγκλωβισμο τους, στις κατοικίες τους και άλλοι φωνάζουν για την διχοτόμηση, που δημιουργείται εμμέσως μέσω του φράκτη, στη νεκρή ζώνη, όπου νύχτα μέρα, περνούν εκατοντάδες μετανάστες, μέσω των κατεχομενων εδαφών, από διάφορα σημεία και κυρίως, στα τυφλά, δίχως τον έλεγχο τους.

Διαβάζωντας τον αριθμό 31000, σε ότι αφορά τις συνολικές αιτήσεις ασύλου, οι οποίες εκκρεμούν, τότε εύλογα διερωτάται κάποιος, πως και με ποιο τρόπο, μπορούν όλες αυτές τις αιτήσεις να εξεταστούν και να ολοκληρωθούν μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω ένας λογικός άνθρωπος, που να αναμένει ότι τέτοιου είδους αιτήσεις, χωρίς καν τα απαραίτητα στοιχεία από τους μεταναστες, να εξετάζονται στο πι και φι.

Θεωρώ, πως η τοποθέτηση των συρματοπλεγματων, είναι μια προσωρινή λύση που μπορεί να διχάζει τις απόψεις, αλλά ταυτόχρονα, εάν υπάρχει μια άλλη εναλλακτική, θα ήταν ισως, η πρόσληψη φεριπειν, εκατόν νέων λειτουργών, προς επίσπευση της διαδικασίας εξέτασης των αιτήσεων. Ή μήπως, λόγω των αγνώστων στοιχείων στις πλείστες περιπτώσεις των μεταναστών, τα πράγματα να μην είναι και τόσο απλά ;

Συνεπώς, όσο το κυπριακό πρόβλημα, παραμένει άλυτο, αυτές τις καταστάσεις θα έχουμε και ακόμα χειρότερα. .