Η πιο όμορφη ώρα έλεγε κάποτε, ο Ευαγορας. .

Νεαρός, μα τόσο ώριμος και όμορφος στην ψυχή.

Δεν φοβόταν την αγχόνη.

Δεν φοβόταν τον θάνατο.

Γιατί ήξερε, πως πήρε ήδη, την ανηφοριά,

Για να βρει την λευτεριά.

Γιατί ήξερε πως ο αγώνας του, δεν θα πήγαινε χαμένος. .

Μα όλοι εμείς σήμερα, Ευαγορα, δεν βγαίνουμε επάνω στα βουνά, για να βρούμε τη λευτεριά.

Χαθήκαμε μέσα στο λαβύρινθο μας. Και μέσα στα χαρτιά και τα διαδικαστικά. .

Φοβόμαστε. .

Που είσαι Ευαγορα, να δεις πως έγινε σήμερα, η χώρα σου;

Δεν αγωνίζεται σχεδόν κανένας, για την λευτεριά.

Γιατί καταδικαστηκε εδώ και χρόνια, η χώρα μας, από τις λανθασμένες μεταφράσεις, ερμηνείες και παρερμηνειες, που σκοπό είχαν να διχάζουν . .

Γιατί, όλοι σχεδον βολεύονται με τις καριέρες τους.

Γιατί μέχρι και οι ξένοι, μας πήρανε χαμπάρι. .

Που είσαι Ευαγορα, να δεις τους ανθρώπους στη χώρα σου, που ενώ θέλουν, δεν μπορούν, να ελευθερωθούν ;

Είμαι σίγουρη, πως αν ήσουν σήμερα εδώ, θα άλλαζες του κόσμου τα μυαλά. .