Μας καλημεριζες σχεδόν πάντα και όσο μπορούσες, με ένα χαμόγελο.

Μας μιλούσες και μας αγκάλιαζες, σαν να ήμασταν τα παιδιά σου, σε γιορτές και σε λύπες .

Μας καθοδηγουσες, σε όλες μας τις απορίες, εκεί στον καθημερινό μας χώρο.

Ακόμα και όταν δεν είχες την υποχρέωση, ακόμα και όταν δεν ήταν μέσα στα εργασιακά καθήκοντα σου, αναλάμβανες πάντοτε, με δική σου πρωτοβουλία, πολύ περισσότερα . .

Μάθαμε πολλά από σένα, μα πιο πολύ εσύ με όλη σου την καλή διάθεση, μας άκουγες, υποστήριζες και κατανοουσες.

Μας έδωσες τόσα και πήραμε τόσα . .

Ζήσαμε την απλότητα σου, το κέφι σου και την ζωντάνια σου και πέραν της καθημερινότητας μας.

Ήσουν πρώτη στο χορό,

πρώτη και στο τραγούδι.

. . .

Μα έφυγες νωρίς. .

Είχαμε πολλά ακόμα, να πούμε και να ζήσουμε. .

Να χορευεις και να τραγουδάς εκει ψηλά,

Μαζί με τους αγγέλους. .

. . .