Δεν γνωρίζω εάν οι άνθρωποι, θέλουν ή επιθυμούν να πιστέψουν σε κάτι που δεν είδαν ποτέ τους, ή εάν τους αρέσει, το να επιδιώκουν, μια διαρκή πάλη με το άγνωστο, νομιζομενοι ότι ίσως βλέπουν κάτι, μόνο και μόνο για να νιώθουν καλύτερα .

Πρόσφατα, είχα συναντήσει μια κυρία, σε μια κλινική, για την εξέταση των ματιών. Μου έκανε εντύπωση, το πόσο όμορφα χαρακτηριστικά είχε, παρολη την μεγάλη ηλικία. Ογδονταδύο ετών. Με μπλε μάτια, ελαφρώς κοκκινισμενα λόγω της ηλικίας και με ένα σικ ντύσιμο, το οποίο αναδεικνυε την λεπτή, μα συνάμα, ωραία κορμοστασιά της.

Περιμέναμε στον ίδιο καναπέ και στα ξαφνικα, λες και γνωρίζαμε η μία την άλλη επί χρόνια, άρχισε μεταξύ μας, ένας διάλογος . .

– Δεν μπορώ να δω τίποτα πια. . (κρατάει το κινητό τηλέφωνο της)

– Αν δεν μπορείτε να δείτε, πως ήρθατε εδώ, στην κλινική; Σας έχει φέρει κάποιος;

– Όχι, μόνη μου οδήγησα. Ήρθα για να εξετάσουν τα μάτια μου, για την άδεια οδήγησης. . Αλλα δεν βλεπουν τα μάτια μου.

– Μα αν οδηγήσατε μέχρι εδώ, τότε μια χαρά βλέπετε. .

– Είμαι ογδονταδύο ετών. Και χειτοτερεψαν τα μάτια μου. .

– Δεν σας φαίνεται καθόλου η ηλικία σας! Και πιστέψτε με, μια χαρά είναι τα μάτια σας. . Εγώ είμαι μικρότερη σας, και μακάρι να οδηγώ, όταν φτάσω στην ηλικία σας.

– Γιατί; Τι έχεις;

– Ας πούμε ότι θα βρεθώ μέσα σε ένα δύσκολο “τούνελ”, στην ηλικία σας. .

– Η δασκάλα μου, δεν βλέπει τίποτα …

– Συγνώμη, ποια δασκάλα σας;

– Η πνευματική μου θεραπευτρια.

– Α, μάλιστα. . (κάνω μια παύση από τα ερωτήματα μου)

– Είναι φίλη μου, η δασκάλα μου. Την αγαπώ πολύ. . Είναι η πιο στενή μου φίλη εδώ και σαράντα χρόνια.

– Να την φέρετε και τη φίλη σας, για να εξέτασουν τα ματια της.

-Δεν θέλει. .

-Καλά. . Δεν πειράζει.

– Χώρισα το 1984. Η μάνα μου, μου χε πει τότες, να πάω στην δασκάλα στη γειτονιά μας, γιατί ήταν πνευματική θεραοευτρια και γίναμε φίλες. Την αγαπώ πολύ. .

– Σας καταλαβαίνω..

– Είχα πολλή μαράζι από μωρό. Χώρισαν οι γονείς μου, όταν ήμουν μικρή. Και τα βραδυα ερχόταν ένας άντρας στα όνειρα μου.

– Στα όνειρα ;

– Ναι, ερχόταν ο Άγιος Μαμας, με το λιοντάρι και μου λεγε “εσύ έχεις μεγάλη εσωτερική δύναμη. Θα καταφέρεις πολλά, από μόνη σου”

– Σας έδινε δηλαδή την δύναμη ο Αγιος, στο όνειρο σας. .

– Ναι, είχαμε πολλά καταστήματα, τα οποία δημιούργησαμε μαζί με τον αδελφό μου. Τσάντες και ρούχα. .

– Μα σε όλη την Κύπρο;

-Ναι, είχαμε σαράντα υπαλλήλους. Μα με στεναχωρουσαν. Κάποιοι μας έκλεβαν.. Δεν είχαμε από αυτές τις κάμερες. Εβαζα δολώματα στα κιβώτια, για να τους ανακαλύψω.

– Δύσκολες εποχές. . Μπράβο σας πάντως. Φαίνεστε όντως, μια πολύ δυνατή γυναίκα.

– Η δασκάλα μου, προσευχοταν πάντα για μας. Έβλεπε συνέχεια το φως και θεράπευσε πολλούς. .

– Όταν λέτε το “φως” , τι εννοείτε;

– Προσεύχεται και βλέπει μια λάμπα. Με φως. Φωτίζεται. .

– Μήπως, είναι αυτός ο λόγος, που δεν βλέπει τώρα, καλά;

– Ναι, την πείραξε το φως. Προσευχοταν για όλους. .

– Μάλιστα. . Μαλλον, έφταιγε η λάμπα και κυρίως όλη αυτή η ενέργεια που εισεπραττε από τους πονεμένους ανθρώπους . .

– Ναι, ακριβώς αυτό. Που λες. . μία μέρα, η δασκάλα μου, κάηκε από το κερί και φλεγοταν από τη μέση και πάνω. Όμως, η φωτιά την χαϊδεύε. Δεν ένιωθε να καίγεται. Η φίλη μου, έμοιαζε σαν την Ιωάννα της Λωραινης, όπως και στην ταινία, όπου φλεγοταν και δεν καιγόταν.

– Η φίλη σας, είναι γνωστή και διάσημη;

– Όχι, δεν της αρέσει το χρήμα. Δεν θέλει να εμφανίζεται στη τηλεόραση. Ήταν η βασίλισσα της Κύπρου, το 1500. .

– Μήπως ήταν η Ρήγαινα. . ;

– Όχι. Άλλη ήταν.

Ομολογώ πως την άκουγα με αρκετό ενδιαφέρον, μέχρι την ώρα που μας διέκοψαν για την εξέταση των ματιών. Εύχομαι πάντως, να είναι καλά, και να πήρε ξανα, την άδεια οδήγησης της.