Πήρα άδεια από τη δουλειά, αυτές τις μέρες. Ήθελα να είμαι μαζί με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, για να γιορτάσουμε μαζί. .

Πάντα με συγκινούν οι αγκαλιές. Γιατί με δυναμωνουν και με κάνουν να αισθάνομαι ότι η ζωή μας, έστω και αν είναι μικρή, εξακολουθούμε, να υπάρχουμε. Με κάνουν να νιώθω εκείνη την ασφάλεια, ότι με αγαπούν, όπως τους αγαπώ και γω. Είτε οι αγκαλιές, προέρχονται από την οικογένεια, είτε από το φιλικό μου περιβάλλον, οι αγκαλιές είναι, ό,τι πιο γλυκό για έναν άνθρωπο, στη ζωή του.

Και τα όμορφα λόγια επίσης. .

Πήρα τα δώρα μου, μου εδωσαν και οι γονείς μου, μια πολύ συγκινητικη κάρτα, με λόγια που δεν περίμενα να διαβάσω, κυρίως από τον μπαμπά μου. .

(Μα παπά μου, εγω είμαι αυτή που πρέπει να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έκανες για μένα, μεγαλώνοντας με, με τόση πολλή αγάπη. )

Ήταν πραγματικά, ένας μήνας δύσκολος, σε ψυχολογικό κυρίως επίπεδο, για όλους μας, με το χειρουργείο και με την ανάρρωση . .

Ένιωσα, πραγματικά την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου, εδώ και ένα μήνα. .

Γιατί ήταν ένας μήνας, ο οποίος, μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η υγεία, και ένας μήνας ο οποίος, μας έφερε ακόμα πιο κοντά. .

Ο μπαμπάς μου, λοιπόν, ήθελε να πιει μισό ποτήρι κρασί για να γιορτάσει σήμερα μαζί μου. .

-Παπά μου, δεν θέλω να μου ξαναπάθεις τίποτα. Άσε το κρασί, σε παρακαλώ. .

– Μα πέρασε ένας μήνας, από την ανάρρωση. .

– Καλά, εντάξει, μπορείς να πιεις λιγο. Αλλά να μου προσέχεις, γενικά, οκ;

-Εντάξει.

Έρχεται ο λογαριασμός, από το γκαρσόνι. Ήθελα να πληρώσω εγώ. Εξαλου γιόρταζα. .

Μας κοιτάει κάπως περίεργα το γκαρσόνι, διότι δεν άφησα τους γονείς μου να πληρώσουν και κυρίως δεν άφησα τον παπά μου. Μα γιατί ακόμα υπάρχει αυτή η περίεργη αντίδραση, όταν θέλει μια γυναίκα να πληρώσει ;

Εν πάσει περιπτώσει ο παπας μου, γνωστός για το χιούμορ του βλέπωντας την αμηχανία από το γκαρσόνι, του λέει:

– Θα πληρώσει η κυρία. Εγώ είμαι άνεργος. .

(Αγαπημένε συνταξιούχε παπά, μου φτιάξες πολύ, την ημέρα. )

Στην υγειά μας.