Ηλιόλουστο το πρωινό. Με τα κοντομάνικα έξω στην αυλή και με τα μακρομανικα μέσα στο σπίτι.

Παίξαμε μπάλα με τον μικρο. Να σημειωθεί ότι ψήφισε ήδη τέσσερις φορές. Δύο φορές με τη γιαγιά και δύο φορές με τον παππού. Εριξε το ψηφοδέλτιο, τέσσερις φορές μέσα στην κάλπη και έτσι ένιωσε την ικανοποίηση ότι επέλεξε και ψήφισε. Ετών 9. .

“Α, θα μπεις στο Γκίνες με το ρυθμο που πας. Τέσσερις φορες, πω πω “

“Πέντε φορές! Θα πάω μετά και με τη μαμά μου”

Λίγο αργότερα, οι επισκέψεις στο σπίτι. Μια φίλη με ρώταγε αν θέλω να πάω βόλτα στην Αμμόχωστο, παρέα με τους υπόλοιπους. Οχι ευχαριστώ, της είπα, αλλά κοπιαστε για καφέ.

“Σου φέραμε και ένα δώρο”

“Μα δεν γιορτάζω καλέ”

“Θυμήθηκα που έψαχνες για ένα μακρύ τρικο και δεν έβρισκες πουθενά. Το είδαμε χθες και στο πήραμε”

“Μα τι όμορφη σκέψη. Ευχαριστώ πολύ. Χρωστώ κέρασμα!”

Καθησαν για λίγο, προτού πάνε για να ψηφίσουν.

Έρχεται η μαμά να μου φέρει την τσάντα μου, την οποία ξέχασα.

Και άρχισαν να μιλάνε για τα κατεχόμενα εδάφη. Η μαμά μου θυμήθηκε, το Salamis bay στην Αμμόχωστο, όπου δούλευε σχεδόν όλη η οικογένεια της.

“Ωχ μαμά… Μην αρχίσεις τώρα με τις αναμνήσεις, γιατι πρέπει να φύγουν οι άνθρωποι”

“Μας αρέσουν οι ιστορίες, πρέπει να καταγραφούν, όλα αυτά”

“Ναι, πράγματι. Ολόκληρος θησαυρός αυτές οι αναμνησεις”

Η μαμά μου, συνέχιζε να εξιστορεί . .

Συγκινήθηκαν.

“Καταλάβατε τώρα γιατί πρέπει να ψηφίσουμε;”

“Ναι, πανω από όλα η χώρα”