Είναι αλήθεια, πως η πρωινή γυμναστική, βοηθάει, τους ανθρώπους. Κάποιους. .

Αν και με το πόδι τραυματισμενο, απο την τελευταία φορά που πήγα τροχαδιν, γύρω στα δέκα χλμ, εντούτοις, πέρασε ήδη ο καιρός. Δεν μπορούσα να περιμένω και άλλο. . Το τύλιξα με μια γάζα για προστασία, και ευτυχώς όλα καλά. Η πληγή παρέμεινε περίπου το ίδιο, δίχως να χειρότερεψει. .

Με λιγότερα όμως χιλιόμετρα. Χωρίς τη βιασύνη. .

Η θάλασσα τον τελευταίο μήνα, φαίνεται πως υποχώρησε, για λόγους, που δεν γνωρίζω, με αποτέλεσμα η στεριά να ξεπροβαλει. Παρολα αυτά ήταν εξίσου μαγευτικά. .

Κάποιοι περπατούσαν εκεί στη στεριά, και θύμιζαν λίγο από τον Ιησού από τη Ναζαρέτ που περπάταγε επάνω στο νερό, όπως στις ταινίες, κάθε Πάσχα . .

Δεν υπάρχει ανθρώπος που να μην θέλει να ζήσει όσο πιο καλά γίνεται. Άλλοι κάνουν γυμναστική από τα χάραματα τρεχωντας ή περπατώντας για να νιώθουν υγιείς και κάποιοι άλλοι μόλις με το ζόρι να σηκώνονται και να περπατάνε από το κρεβάτι του πόνου . .

Σε αυτούς τους ανθρωπους που είναι μέσα στις κλινικές, προσπαθώντας να αναρρώσουν και που μόνο η ψυχούλα τους, γνωρίζει τι σημαίνει πόνος, θέλω να τους υπενθυμίσω, πως αυτοί είναι οι πραγματικοί μαχητές. .

Και να μην το βάζουν κάτω.

Είναι δύσκολο. Το ξέρω. .