Λίγο πριν να φτάσουμε στο χωριο , ξεπροβάλει ένα βουναλάκι ( «Τρουλί») που μοιάζει σαν την πυραμιδα.

Και λίγα χιλιόμετρα μετά , βλέπεις το χωριό Λάρνακα της Λαπηθου με το εντυπωσιακό ψηλό και επιβλητικό βραχώδες όρος να αγκαλιάζει τα σπίτια εκεί . .

Κατάλληλο το όρος για ορειβασία .

Ομως, εμείς, ακατάλληλοι για την ορειβασία . .

Τα σπίτια εκεί τριγύρω παρέμειναν όπως ήταν πριν απο το 1974. Ελάχιστες οι αλλαγές. Όμορφο το χωριό , με τα περβόλια του και τα αρχοντικά του. Μας καλημέρισαν στα ελληνικά. Συνήθισαν να βλέπουν τους Ελληνοκύπριους που ψάχνουν να βρουν μια εκκλησία , ενα σπίτι των παππούδων τους, που ζούσαν κάποτε εκεί. .

Στη συνέχεια πήγαμε οδικώς , σε μια άλλη ερειπωμένη εκκλησία λίγο έξω από το χωριό. Την Παναγία των Καθάρων. Χτίστηκε τον όγδοο αιώνα με επιρροές βυζαντινής αρχιτεκτονικής.

Ήταν γνωστή , κυρίως, γιατι θεράπευε τις παθήσεις των οφθαλμών . Καθάριζε δηλαδή τα μάτια . .

Μόνο που τα δικά μου τα μάτια εντόπισαν στο πι και φι, μια «ωραία» σαύρα . .

Σε όλη σχεδόν τη διαδρομή , βλεπαμε τα γαϊδουράγκαθα στην άκρη της ασφάλτου και τις άγριες αγκινάρες. Υπέροχα τα λουλούδια, ε ;

Στην επιστροφή, οδηγώντας στο δρομο απο την οροσειρά του Πενταδακτυλου, εντυπωσιαστήκαμε από την θέα. Απίστευτη και μοναδική, στην Κύπρο μας . .

Και όμως , ο,τι και αν πουν και ο,τι και αν γίνει , οι ρίζες μας είναι ακόμα εκεί . .

Δεν μοιράζονται . .