Μέχρι να μπούμε στο νερό , περνάει συνηθως μισή ώρα διότι πρώτον η έκταση για να μπεις μέσα στα βαθιά ειναι περίπου 0,3 χλμ και δεύτερον ειναι παγωμένο το νερό και θες μια άλφα εσωτερική προετοιμασία μέχρι να βουτήξεις . Εκτός και αν εχεις την ανάλογη έμπνευση και γρηγοράδα που συντομεύει την όλη διαδικασία.

Στην παραλία ειναι ακόμα πιο ωραία να τρωμε φρούτα της εποχής. Οπως κερασια χρυσομηλα πεπόνι. Άλλη η αίσθηση της αλμύρας την ώρα που απολαμβάνουμε τα φρούτα.

Καποτε βολτάρουμε στην αμμουδιά μέχρι να στεγνώσουμε. Ακόμα καλύτερα προηγείται πριν το κολύμπι μια προθέρμανση με ενα περπάτημα ή ένα τροχαδιν χιλιομέτρων μέχρι να ζεσταθούμε καλα προτου μπουμε μέσα στην θάλασσα.

Φέτος δεν με βλέπω να κάνω τροχαδιν.

Μόνο περπάτημα.

Στα 42 μου ετη , άρχισαν ηδη οι ζαλάδες οι πονοκέφαλοι και τα υπαρξιακά λόγω της κρίσης ηλικίας. Ομολογώ όμως πως τελευταίως ειναι περισσότεροι οι πονοκέφαλοι και πολυ φοβάμαι πως αν κρατήσουν για μεγάλο διάστημα, μπορεί και να γίνει κανα μπαμ ..

Το να μεγαλώνουμε δεν μας κάνει να φαινόμαστε νεότεροι αλλα απο την άλλη μπορουμε να φερόμαστε οσο νιώθουμε. Αν και τελευταίως οταν σηκώνομαι απο την καρέκλα ακούγεται ενα «αχ Παναγία μου» και λεω ωραία θα περάσουμε και με τα αρθριτικά.

Τελοσπαντων , προς το παρών , καλοκαίρι ειναι.

Ας πάμε παραλία για να φύγουν οι πονοκέφαλοι . .