Οι άνθρωποι λίγο πολύ ζουν με την ψευδαίσθηση οτι εξελίσσονται με την πάροδο των χρόνων χωρις ομως να αλλάζουν οπως πραγματικά θα ήθελαν ή έστω να νιωθουν οτι βελτιώνονται προς το καλύτερο.

Ελάχιστοι μπορούν να κατανοήσουν τον εαυτό τους και το τι στα αλήθεια πρεσβευουν. Να μπορουν δηλαδή να ειναι ικανοί να διαβάζουν οι ίδιοι βαθιά μέσα στην ψυχή τους και να αναγνωρίζουν αυτα που θέλουν πρώτα απο ολα οι ίδιοι και στη συνέχεια να ειναι σε θέση να εξωτερικεύονται αληθινά προς τους αγαπημένους τους. Αν δεν κατανοούν τον εαυτό τους, τοτε πως θα ειναι σε θέση να δείξουν αυτο που πραγματικά αισθάνονται και οχι αυτο που επιθυμούν/φαντάζονται ;

Αν ζουν με την δυσκολία όπου κάνουν τα απλά πολύπλοκα μέσα στο μυαλό τους, τοτε παραμένουν για μια ζωή τρομαγμένοι σε ενα κλουβί μεσα στο οποίο κυριαρχεί ένας φαύλος κύκλος , όπου φυτεύουν ποτίζουν και κόβουν τα κλαδιά μπας και περάσει η ζωή, οσο πιο ανώδυνα γίνεται . .

Για να βελτιώνεται όμως ενας άνθρωπος , πρέπει επίσης, να ακολουθεί τα δικά του όνειρα και οχι τα όνειρα των άλλων.

Ακόμα και ανάμεσα σε ενα παντρεμενο ζευγαρι ή δυο συντρόφους, δεν μπορεί ο ένας να ακολουθεί πάντα τον άλλο στα θέλω του και δεν μπορεί ο ένας να διατάζει τον άλλο με σκοπό να υλοποιούνται οι επιθυμίες μόνο του ενός. Δεν γίνεται επισης να υπάρχει η σιωπη ή ο τοίχος, απο τον ενα προς τον άλλο διχως να γνωρίζει ο άλλος τι στα αλήθεια συμβαίνει. Καλο ειναι να υπάρχει μια μέση γραμμή μεσω της επικοινωνίας και του γόνιμου διαλόγου.

Τυχεροί οσοι βρίσκουν το κατάλληλο ταίρι με κοινά όνειρα στη ζωή τους και τυχεροί οσοι το αναγνωρίζουν και το διαφυλάττουν εφ’ορου ζωής, ως χάρμα οφθαλμών.

Εάν όμως, ένας άνθρωπος, καταλήγει στο να του συμπεριφέρονται ασχημα και χειραγωγιστικα ειναι γιατι ο ιδιος τους εκπαίδευσε άθελα του, στο να του φέρονται με αυτο τον τροπο.

Με το να λεει κάποιος ναι σε ολα , ειτε απο καλωσύνη ειτε απο το φοβο να μην χάσει οτι έχτισε, τοτε θα του συμπεριφέρονται ωσαν και δεν εχει δικες του ανάγκες, ωσαν και δεν έχει ανάγκη απο ξεκούραση και αγάπη.

Αν όμως , υπάρχει ευγνωμοσύνη μεταξύ δυο ανθρώπων ,για οσα έζησαν για οσα ένιωσαν για οσα αγάπησαν ο ένας στον άλλο, τοτε δεν θεωρείται κανένας απο τους δυο ως δεδομένο και κάπου εκεί, σώζεται και διατηρείται η σχεση διότι δεν ξεχνιούνται τα καλα στοιχεια τους.

Λιγες μερες πριν, μου λέγε μια φιλη, με την οποια πήγαμε για κολύμπι και φαγητό στην παραλία , πως χώρισε πρόσφατα μετα απο έξι χρόνια σχεση. Παρολο που ειναι μια οικονομικά ανεξάρτητη και δυναμική γυναίκα κουράστηκε απο τις συνεχόμενες επανασυνδέσεις των τελευταίων χρόνων και νιωθει πως δεν μπορεί να ξεκινα πάλι απο την αρχη σε μια καινουργια σχεση γιατι θεωρει πως το να δίνεται ένας άνθρωπος ολοκληρωτικά για τόσα χρόνια καταλήγοντας εν τελει σε χωρισμό , ειναι κατι που τον φθείρει ψυχολογικά.

Έκανα μια παύση ειδικά οταν ακουσα για τα έξι χρόνια. Ευτυχώς δηλαδή που δεν ήταν περισσότερα τα χρόνια γιατι δεν θα γλύτωνε το εγκεφαλικό . .

Κατάλαβα οτι ήταν απογοητευμένη και την ρωτούσα λες και ήθελα να μάθω πως και γιατι χωρίζει ο κόσμος .

-Τον αγαπας;

-Εννοειται ναι, διότι ήταν μέρος της ζωής μου εδώ και έξι χρόνια. Και οι δυο αγαπάμε ο ένας τον άλλο, ασχετα αν χωρίσαμε.

-Σε ειδικό πήγατε για να σώσετε την σχεση ;

– Πηγαμε σε δυο συνεδρίες μαζι αλλα οταν του πε ο ειδικός να τον δει μόνο του αυτός δεν πήγαινε και πήγαν στράφι οι συνεδρίες . .

– Ειμαι σιγουρη πως θα ξανακάνεις σχεση . Μια χαρα κούκλα εισαι. Εισαι και κοινωνικός άνθρωπος.

– Καλύτερα όμως να μην δίνεται η ψυχή . .

«Ωχ αμάν» ειπα απο μέσα μου μιας και αντιλήφθηκα οτι ένιωθε πολύ απογοητευμένη.

( Μα ειναι δυνατον, να μην δίνεται η ψυχή ; Να μην ερωτεύεται ο άνθρωπος ; Ε, δεν γινεται! )

Συνεχίσαμε το φαγητό, καπως μουδιασμένα .