Στο λιμανάκι

Σάββατο πρωί , ξύπνησα με μια παράξενη διάθεση . Οχι οπως άλλες φορές απο το χάραμα του φου αλλα γύρω στις εννέα . .

Αν και δεν ειχα όρεξη , εντούτοις πήγα για τροχαδι . Ειναι αλήθεια πως έστω εκεινη η μισή ώρα βοηθάει . Δεν γνωριζω που ακριβως, αλλα σίγουρα κάπου βοηθάει έστω και αν καταλήγεις κουρασμένος, διότι αναζωογονείται ο οργανισμός και ίσως οι βαθιές αναπνοές να συντείνουν στην μείωση του στρες .

Η ασφάλεια για την οποια πλήρωσα εικοσιπέντε ευρώ, πριν λιγες εβδομάδες θα έληγε σε δυο μέρες . Έτσι καναμε την σκέψη για την Κερυνεια .

Και ενω φεύγαμε απο μια συννεφιασμένη περιοχή , μπαίναμε σιγά σιγά σε μια ηλιόλουστη. πυκνοκατοικημένη με πολλά πολλά μοντέρνα κτίσματα . Σχεδόν σε ολα τα χωρια , η ανάπτυξη φαινόταν εντονα . Σιγά που θα μεναν τα εδαφη υποανάπτυκτα . Εμας περίμεναν . . ;

Κάναμε ενα σταθμό κοντα στο κάστρο στον Άγιο Ιλαρίωνα για να θαυμάσουμε τη θέα απο ψηλά.

Στο βάθος φαίνεται το «snake island» ή αλλιως το νησάκι της Γλυκιωτισσας.

Και αφού είδαμε την θέα, κατηφορίσαμε προς τα κάτω στο λιμανάκι . Για κάποιο περίεργο λόγο , όσες φορές και αν πάμε, πάντα καταλήγω τυχαία, στον ίδιο μικρό χωρο στάθμευσης , κοντά στο κάστρο.

Πάρκαρα με χίλια βάσανα . .

Εννοείται πως κάθε φορά που βλέπω τουρκοκύπριους ειτε στο οδόφραγμα ειτε στο χωρο στάθμευσης τους μιλάω στα ελληνικά και συνηθως μου απαντούν στα ελληνικά . Διότι οι παλαιοτεροι ξερουν . .

Αλλα και να μην ξερουν την γλώσσα, μόνο απο το γεγονός οτι ολημερίς ακούγονται ελληνικά τραγούδια απο τα εστιατόρια εκεί στο λιμανάκι, οπως φεριπειν της Βισσης , ε καπως την μαθαίνουν την ελληνική γλωσσα οι άνθρωποι.

Και γιατι να μην ακουγεται το ελληνικό ρεπερτόριο δηλαδή ; Αφού σχεδόν το 50% του πελατολογίου ειναι Ελληνοκύπριοι . .

Δεν θα πω το χιλιοειπωμένο «δεν ξεχνώ».

Διοτι οι συμπατριώτες μου εκ , τους τα χάρισαν ηδη, το 2004.

Με κεινα τα πανό του ΟΧΙ τρομάρα σας.

Με εκείνο το τσιμέντομα του ναι .

Σήμερα , έχουν γίνει σχεδόν δυο εκατομμύρια οι κάτοικοι στις κατεχόμενες περιοχές .

Εμεις πια , ειμαστε μια μειονότητα.

Μπράβο σας.

Εκαμετε τα σσιονιν.

The end . .

Leave a comment