Αναμένοντας την παρέα, για αναχώρηση στις πέντε το πρωί από Λάρνακα προς Ιταλία. Όχι και ιδιαίτερα καλή η ώρα αναχώρησης, όταν ξυπνάς μέσα στα άγρια χαράματα. Εντούτοις η ανυπομονησία μεγάλη και έτσι το πρωϊνό ξύπνημα για κείνη την ημέρα, δεν στοίχησε πολύ. Από τους λίγους Κύπριους λοιπόν, μήνα Οκτώβριο, στο αεροπλάνο, και χωρίς να φοράμε δερμάτινα σακάκια, μιας και τα μπάνια συνεχίζονταν ακόμα ακάθεκτα στη Λάρνακα, φθάσαμε στη Ρώμη η ώρα 8 το πρωί. Ψυχρό, απότομο ιταλικό αεράκι. Έβγαλα από τη μικρή βαλίτσα το καφέ δερμάτινο σακάκι. Και οι πρώτες εικόνες στο ιταλικό αεροδρόμιο ήταν…δερμάτινα σακάκια.

Η παρέα μου, με την επαγγελματική φωτογραφική της κάμερα και χαριτολογώντας, ένα κινούμενο Google map, ευτυχώς καθοδηγούσε  τη διαδρομή μας σε όλο το ταξίδι. Πλήθος τουριστών και χρονοβόρα διαδικασία αναμονής λόγω ελέγχου διαβατηρίων επικρατούσε στο αεροδρόμιο. Ρωτήσαμε υπάλληλο στην εξυπηρέτηση του κοινού προς τα που να πάμε για τα τρένα και μας απάντησε σχεδόν μονολεκτικά και νυσταγμένα. Καθοδόν, τα βρήκαμε και για να επιλέξουμε το τρένο για τη Φλωρεντία, ρωτήσαμε τον Ιταλό υπάλληλο εταιρείας για εισιτήρια, ο οποίος ευτυχώς μας εξυπηρέτησε άμεσα. Πόσο όμορφη η διαδρομή στο τρένο! Επί 1,5 ώρα έβλεπες καταπράσινους αμπελώνες και γραφικά χωριουδάκια. Και μάτι δεν κλείσαμε…

Στη Φλωρεντία, ένας πανικός στο σταθμό των τρένων. Αφού μας πρόδωσε η μπαταρία του κινητού τηλεφώνου, δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το google maps, για να πάμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο. Φάνταζε σαν ένας μικρός λαβύρινθος. Μόνη επιλογή το ταξί. Η Ιταλίδα οδηγός μας έκανε ταυτόχρονα και ξενάγηση. Εντύπωση μου έκανε που περπατούσαν όλοι στη μέση των στενών δρόμων σαν κοπάδι προβάτων και τα οχήματα ως βοσκοί να κατευθύνουν το κοπάδι. Φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας κοντά στη Σάντα Κρότσε. Τα κτίρια παλιά, αλλά καλά διατηρημένα, με συνεχείς ανακαινίσεις. Πως αλλιώς άλλωστε να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική ιστορία της πόλης; Και καλά κάνουν…σε σύγκριση με την Κύπρο, όπου σπίτια και ξενοδοχεία χτίζονται στις παραθαλάσσιες περιοχές, με γοργούς ρυθμούς, πάνω από αρχαιολογικές ανασκαφές…

  Photo by Monica Hadjiphylactou

Εντυπωσιακό το μουσείο Uficci , όπου απολαύσαμε τους αναγεννησιακούς πίνακες. Λίγο αμήχανα συναισθήματα μας κυρίευσαν  αρχικά, βλέποντας το στρατιωτικό όχημα και στρατιώτες με όπλα έξω από το μουσείο για προστασία από πιθανά τρομοκρατικά χτυπήματα. Αν και μαςψιλοκούρασε η αναμονή στην ουρά γιατην είσοδο ( ” we have already eaten the camel and now there is the queue….” που είπε και ο Τσίπρας ), εντούτοις η αναμονή στην ουρά άξιζε. Καραβάτζιο, Μποτιτσέλλι, Μικελάντζελο, Ντα Βίντσι, αγάλματα, αγιογραφίες και πλούσια συλλογή έργων τέχνης.

Στη γέφυρα Πόντε Βέκιο, προσπαθώντας να βγάλουμε selfie, μέσα σε όλη αυτή την ασφυκτική τουριστική κίνηση. Ήταν και η ώρα του ηλιοβασιλέματος και πλακώσανε ολες οι φυλές της γης, για selfies. Στη συγκεκριμένη χαρακτηριστική γέφυρα, απολαύσαμε παγωτό χωνάκι προς δέκα ευρώ!! Και μετά κρασί και σαφώς μακαρονάδα. Λίγο καίνε οι τιμές στο συγκεκριμένο δρομάκι. Λόγω περιοχής οι μαγαζάτορες έχουν τις τιμές τους αυξημένες σε σχέση με τις υπόλοιπες και φαντάζομαι πως είναι και ευτυχείς…

  Photo by Monica Hadjiphylactou

Στο ξενοδοχείο αφού ρωτήσαμε, μας σύστησαν μονοήμερη εκδρομή στο Σαν Τσιμινιάνο, με στάση για φαγητό και κρασί στο οινοποιείο στο Χιάντι και μετά στη Σιένα. Για καλή μας τύχη η Ιταλίδα ξεναγός ήταν εκπληκτική και την ακολουθούσαμε πιστά, ακούγοντας τις ιστορικές αναφορές της, μέχρι το προτελευταίο πεντάλεπτο. Λίγο πριν την αναχώρηση από Σιένα και αφού περιμέναμε να μαζευτούν και οι υπόλοιποι τουρίστες, ασυναίσθητα, λοξοδρομήσαμε. Στο τελευταίο λεπτό η ξεναγός, ευτυχώς μας εντόπισε στο κατάστημα με τα γλυκά και τα σοκολατάκια.

Επόμενος και τελικός προορισμός η Ρώμη. Επιβλητική πόλη. Ο συνδυασμός κτιρίων αναγεννησιακής περιόδου, και αρχαίων επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας καθως επίσης και κτισμάτων Μουσολίνι προσέδιδαν μια θα λεγα ατμόσφαιρα εναλλαγής αιώνων και πλούσιας ιστορίας. Στην πλατεία Πόπολι, μπήκαμε στην κοντινή εκκλησία για να ξεκουραστούμε λιγάκι απο τη βουή της πόλης. Εντύπωση μου έκανε που η νεολαία ήταν πολύ έντονα παρούσα. Ιταλοί και ιταλίδες νεαρής ηλικίας έψαλλαν ” γκλόρια γκλόρια…” μέχρι που δεν καταλαβαίναμε λέξη και φύγαμε.

  Photo by Monica Hadjiphylactou

Στους δρόμους της Ρώμης, και σχεδόν παντού, τα πεζοδρόμια, ήταν κατάλληλα και με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένα, για να μπορούν να περπατούν οι τυφλοί. Η στάση της ιταλικής κοινωνίας σε θέματα αναπήρων δείχνουν ένα σεβασμό απέναντι στα δικαιώματα των συνανθρώπων μας με προβλήματα όρασης και κινητικά προβλήματα. Προς στιγμής και αντανακλαστικά, έκανα μια σύγκριση με τη δική μας χώρα όπου δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για τους συμπολίτες μας και για τουρίστες που έρχονται στη δική μας χώρα. Μπορεί να είμαστε φιλόξενος λαός, αλλά είναι τραγικό να γίνονται εκδηλώσεις για ανάπηρα άτομα αντί πράξεις και κατάλληλες υποδομές που τόσο έχουν ανάγκη. Φανταστείτε δηλαδή να μην μπορεί ένας τυφλός να περπατήσει με το μπαστούνι άνετα στην Κύπρο από φόβο μην τσακιστεί απο τις λακκούβες και τα εμπόδια στα πεζοδρόμια.

Λίγο πριν την είσοδο στο μουσείο του Βατικανού, και ενώ η ουρά ήταν ατελείωτη, δεν έχεις παρά να επιλέξεις από τις εταιρείες “skip the line” για αποφυγή αναμονής. Σε πλησιάζουν διάφοροι υπάλληλοι από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν αλλοδαποί και όχι Ιταλοί. Αίσθηση μου έκανε επίσης ότι το εργατικό δυναμικό σε μαγαζιά και παζαράκια ήταν κυρίως αλλοδαποί. Και υποθέτω..φθηνό εργατικό δυναμικό. Έμοιαζε λες και οι Ιταλοί χάθηκαν από τη Ρωμαϊκή αγορά..

Στα γνωστά ισπανικά σκαλιά καθίσαμε και απολαμβάναμε τις ζωντανές μουσικές συναυλίες. Κάποιοι μουσικοί για μεροκάματο και άλλοι για πάρτη τους. Πολύ ωραία αίσθηση να περπατάς και οι μελωδίες να εναλλάσσονται. Να περιπλανιέσαι άφοβα σε μια μουσική και συνάμα αρχαία πόλη με τα γραφικά δρομάκια. Τραγουδώντας και συζητώντας βραδιάτικα με ντόπιους Ιταλούς και Ιταλίδες ήταν από τις μικρές λεπτομέρειες που έκαναν το ταξίδι ακόμα πιο όμορφο…

Τα τοπία με τα υπέροχα χρώματα των αμπελώνων, τα συντριβάνια, η ανοιχτωσιά των πλατειών και πάρκων, η ανακατεμένη αρχιτεκτονική, η  οχλοβοή, η καλή παρέα και οι μικρολεπτομέρειες, δημιούργησαν άλλη μια ευχάριστη εμπειρία που θα μείνει χαραγμένη για πολύ καιρό στο μυαλό μας!