Στο δρόμο για την παραλία. Για τρέξιμο, για κολύμπι και για Μπραντυ σάουαρ.

Στο ίδιο σημείο.

Οι συνήθεις γνωστοί ύποπτοι, κολυμβητές και κολυμβητριες, εκεί τριγύρω.

Όπως, κάποιες κυρίες, άνω των εξήντα ετών, που επέστρεψαν από την Αγγλία, ξανά πίσω, εις στα πάτρια εδάφη τους. Έστω και στα εδάφη που δεν γεννήθηκαν. Λίγο παραπέρα είναι οι περιοχές τους, αλλά αυτή η γεωγραφική λεπτομέρεια , για κάποιους, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, μιας και τα εδάφη, τα πήραν, ετσιθελιστικα, ήδη κάποιοι άλλοι.

Οι κυρίες όμως, τον τόπο όπου γεννήθηκαν, τον πεθυμουν. Έστω και αν μετανάστευσαν προ πολλού. Έστω και αν δημιούργησαν, μια νέα ζωή αλλού. Δεν τα ξέχασαν, όπως κάποιοι άλλοι.

Ζούμε σε μια κοινωνία, όπου οι πλείστες γνωριμίες πια, δημιουργούνται από το διαδίκτυο. Αν τύχει και συμφωνείς με τα γραφόμενα του άλλου, αυτομάτως, βαπτίζεται και φίλος, με ένα like. .

Φαίνεται, όμως, πως ο ορισμός της φιλίας, κάπου χάθηκε στην μετάφραση και κυρίως, στην σύγχρονη εποχή μας. Οι άνθρωποι, ασχολούνται περισσότερο, με τα likes, με τα comments, με το εγώ τους και με το που θα βγουν, για να το αναρτήσουν δημόσια, παρά με την ουσία, στην μεταξύ τους, σχέση.

Έχετε αναρωτηθεί, πόσοι άνθρωποι, ρωτούν πως είστε, ή εύχονται έστω, ένα χρόνια πολλά, χωρίς τις υπενθυμίσεις από τις εφαρμογές και χωρίς να σας θυμούνται μόνο και μόνο, από τις συνεχόμενες αναρτήσεις, που καταχωρείτε, κατά καιρούς;

Έχετε αναρωτηθεί, εάν υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω σας, που δεν ασχολούνται με όλες αυτές τις εφαρμογές και που σας πρόσφεραν τόσα πολλά, στη ζωή σας, σε δύσκολους καιρούς, ή όταν τους είχατε πιο πολύ ανάγκη, για χαρην της φιλίας σας, χωρίς να τους το ανταποδωσετε, έστω και στο βαθμό που οφειλατε και ταυτόχρονα να τους γράφετε εις τα παλαιότερα των υποδημάτων σας, μοιραζωντας τη χαρά σας και τον χρόνο σας, με άλλους ανθρώπους, οι οποίοι απλά πάτησαν ένα like ή μια καρδούλα;

Αυτή είναι η φιλία της σύγχρονης εποχής; Το να δίνουν οι άνθρωποι, την περισσότερη σημασία, στα likes;

Υπάρχουν και αυτοί που γεμιζουν, δημόσια, τις οθόνες μας, με τις σχεδόν καθημερινές φωτογραφίες τους. Ο κάθε ένας φυσικά, για διαφορετικούς λόγους. Άλλοι για χιούμορ, άλλοι για επαγγελματικο σκοπό και κάποιοι άλλοι, ίσως να χρήζουν μιας ψυχολογικής βοήθειας. Όπως φεριπειν, εκείνες οι τρομακτικές θα λεγα περιπτώσεις, όπου νύχτα μέρα, αναρτούν τις λεγόμενες selfies, χωρίς λόγια, χωρίς να γράφουν έστω ένα αστείο, χωρίς καν νόημα.

Ένα καθρέφτη, για να κοιτάνε το πρόσωπο τους, δεν έχουν μέσα στο σπίτι τους ;

Και όσο περνάει ο καιρος, περισσότερο, λυπάμαι ορισμένους ανθρώπους, που παρόλο, που είναι μιας κάποιας ηλικίας, εντούτοις, δείχνουν ότι κουβαλούν μια αρκετά μειωμένη αυτοπεποίθηση. Από την άλλη, όμως, τους εφήβους, τους δικαιολογώ, λόγω της ιδιαιτεροτητας της ηλικίας τους, και λόγω των συνεχόμενων αλλαγων στις ορμόνες τους .

Εν τέλει, τα δια ζώσης, χωρίς τα τεχνολογικά τερτίπια, οι σημαντικοι άνθρωποι μας, οι γνήσιες συνομιλίες μας, το “εμείς”, είναι και τα πιο σημαντικά, στη ζωή μας. Και όσο για τα κοινά στοιχεία που οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν σε άλλους ανθρώπους μέσω του διαδικτύου, ίσως να μην κρύβονται πάντα, πίσω από τα επιφανειακά likes.

Μην ξεχνάτε, ένα “ευχαριστώ που υπάρχεις”, εμπράκτως και δια ζώσης, στους ανθρώπους που σας στήριξαν ή σας στηρίζουν στη ζωή σας και με τους οποίους έχετε πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία, τα οποία χάνονται, εις το βωμό, της οθόνης σας. Ίσως εκπλαγείτε. .